⭕️ از "مام تا
مامان"مام و باب در زبان و ادب فارسی معنای مادر و پدر می دهد. در زبانهای دیگر هم چیزی شبیه همین است: پاپ، پاپا و...در شعر فردوسی همیشه به همین دو صورت آمده است:نماند بر و بوم و نه مام و بابشود پست رودابه با رود آباما نخستین بار، شاید مام در شعر رودکی به صورت"ماما" بجا مانده :آن خر پدرت به دشت خاشاک زدیمامات دف و دو رویه چالاک زدی...در شعر نظامی هم:گفت ماما! درست شد دستمچون گل از دست دیگران رستمگفت بابا! روانه شد پایمکرد رای تو عالم آرایم.که ما تصور می کنیم /آ/ در پایان هر دو واژه نخستین بار در زبان کارکرد نقش نمای ندایی داشته است:باب+ا/مام+ امی دانیم که در فارسی گاه نقش نمای ندای آ پس از اسم ظاهر می شود: سعدیا! حافظا!اما این ادات ندا به مرور نقش خود را از دست داده و/آ/جزو واژه شده:گفت جوحی را پدر ابله مشوگفت ای بابا نشانی ها شنومولویپس تا به اینجا روشن شد که اصل هر دو واژه مام و باب بوده و که اهل زبان برای ندا /آ/یی در پی آن آورده اند و سرانجام این فرآیند به اصل واژه تبدیل شده.ناگفته نماند که در معارف بهاءولد مامی هم به معنای مادر آمده است:"چنانکه مادر را مامی گویند..."داستان"مامان"چیست؟گویا در زمان قاجار از ترجمه های فرانسوی وارد زبان فارسی شده و جالب اینکه خود فرانسوی ها واج پایان واژه را تلفظ نمی کنند و این تقریباً شامل همه واژه های فرانسوی می شود. ماحصل اینکه فرانسویان maman را چیزی شبیه مَامو می گویند نه مَامون؛ اما چون مترجمان قاجار از روی متن و نوشته و نه صدا، واژه را ترجمه کرده بودند همه واج های واژه را به فارسی برگرداندند و کلمه ی مامان حاصل ترجمه های قاجاری شد. **در بلور خواب ها**...
ما را در سایت **در بلور خواب ها** دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : adabiyyatenovin بازدید : 66 تاريخ : دوشنبه 8 اسفند 1401 ساعت: 18:38